Dost...
Gözyaşı akarken yüreğine ,
Bir su serper kalbine...
Bazen seninle ağlayarak ,
Bazen de ağlamanı gülüşle tamamlayarak...

Ama her defasında sarılarak...
Yanında olduğunu kalbine kazıyarak...
Yalnızlık kavramını hiçe sayarak
Ve seni kabullenendir sen olarak...

Sevgili TunçAy ,
Aşkla dostluğu bir arada anlatan ,
Bunu anlatırken de gayet sıradan olayları kullanıp belki de o sıradanlıkta daha önce göremediğimiz güzellikleri sunan başka bir şiire çok nadir rastlamışımdır
Ve bu şiir gerçekten farklı tadlar veriyor insana.
Tarladan , çiçekgillerden ,mahsullerden bahsetmişsin bunlar emek ister tıpkı dostluk gibi...
Ve sen de bu emeği dostuna yazdığın bu anlamlı şiirde çok iyi yerleştirmişsin yerine...

Tebrik ederim...

sumru tarafından 9/18/2008 4:45:20 PM zamanında düzenlenmiştir.