59
Yorum
91
Beğeni
0,0
Puan
2060
Okunma
İlahi bir sabırla, yürürken izlerinden
Zay olmuş bedeninden, önce kefenin soldu
Emanet bu canımla, canela gözlerinden
Dalarken derinlere, gözlerim yaşla doldu
O debdebeli günler, nasıl da çabuk geçti
Hayat sanki bir sınav, nihai bizi seçti
Ayrık otu dururken, merendi bizi biçti
Ardından acımayıp, âşkı gömenler oldu
Şimdi sensiz yüreğim, sığmıyor hiçbir kaba
İyileşmen uğruna, ne çok sarfettim çaba
Sana dair kurduğum, hayâller oldu hebâ
Meh-pâre’m diyen dilin, artık mazide kaldı
Bu cansız bedenimde, soluyorken biçare
Yusuf’su bu güzellik, silinmesin yok yere
Her adımda bin çığlık, bölündüm pâre pâre
Saadet denen o şey, bilmem kime kuruldu
Araf’lardayım şimdi, kalbim karanlık çukur
Meyûs-su bu halimle, kalmadı bende huzur
Feri çekilmiş gözler, şimdi öylesi mahrûr
Mûnise’m derken dilin, mevt seni benden aldı.
Kardelen
Tasavvuf
06.10.2020
Şiirimi güne layık gören Edebiyat Defteri ailesine ve değerli seçki kuruluna gönül dolusu teşekkürler ediyorum...
Her daim sonsuz saygılarımla...