BİR ŞEY VARDI BİR ŞEY ADINI KOYAMADIĞIM BİR ŞEYbir su gibi akar akar, bir sakız gibi uzar uzar, insanlar diyorum insanlar, o kadar harf israf ediyor ki, izlerken, dinlerken, gözlerim mi, kulaklarım mı, şaşkınlıktan harflere değil, mimiklere, mimiklere değil, düşüncelere, dalıp gidiyorum, o kadar çok kulaç atıyorum ki, suya düştü gözlerde ki fer, mavinin katmanlarına kaçtı kollarda ki serçe, laf anlatan harflerini de sırtlanıp kaçtı, öyle göğün göğsüne yaslandım, bir düşünce aklımı, serçe kanatlarına bırakmakta, bir şey vardı bir şey, adını koyamadığım bir şey, serçe miydi, ben mi, uykuyu böğründen söküp atan… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |