YALNIZLIĞIN ELİ DÜŞTÜ BEDENİMDENküçük bir kız çocuğu, küçücük bir nefes, eli boş, ayağı çoş, nereye gider, nefesi kesik, ya da tutuklu, insan yalnızlığın evini nasıl kapatır, hani evim, hani bebeğim, ortalık karanlık bir örtü, taş, kum göz gözü görmüyor, dili kesik, nefesi sönük, yalnızlığın eli düştü bedenimden, hani düş, hani rengarenk çiçekler… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |