TUTUNAMADIMduvarlar kireçli, ben küskün, hayat, bir gülen yüzünü, bir ağlayan dudağını, büzüyor, ben şaşkın, kime, neye, niçin, de , da ‘ larda bitmiş bir takı, yalnız “de” ya da “ da” kısaca “ hiç “ ne uzar, ne kısalır, boyutsuz, ağırlıksız bir kütle, yer kaplayan bir işgalci, artık son nefese ramak, o’nu bile teneffüs etmeyecek, bir ruhu revan, insan, her şeyden, herkesten elini eteğini çeker mi ? ben çektim, kırgınım yerin tabanından, göğün tavanına kadar, son nefesi bile beklemek, ya da veda etmek, içime sığmıyor, vazgeçtim tüm varlığımla, vazgeçtim tüm boş vermişliğimle, artık gün doğsa, bana ne ? batsa bana ne ? tutunamadım , hayat denen, bu zillete... Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |