Deprem...
Nemli gözler kendinden geçmişliğini dökerken
Umutları alt üst eden aymazlığınla güneşi göremeyecek çocuklar bıraktın ardında Korkularımızı çarpıp yüzümüze duyarsızlığımızın bedelini çiviledin içimize Acılarımız ağıtlarımız dokunmuyor sana, dokunmayacakta Çünkü biz dünde böyle tedbirsiz kaderci idik yarın da böyle olacağız Biliyorum sen yine geleceksin Kaçınılmaz sonumuz da dualar toplamaya... Sibel KILIÇ... |