biçimle hiç şiir
hiç
kendisi gelebilmesi yürüyebilmesi nerde heveslisi doğan güneşte sesi nerede kaldılar gerisi gölgeleri bozan kefenlisi kendisi biliriz niyetine kederlisi taş olan yağmurların önüne sevgilisi dudaklarının ruju masum sanıkların sesi dost bildiği yalanların kurduğu dünyada gezi uzuyan ozanların heves bilmez kanlı yarında bezi kefenin görgülü terzisinin akıl etmez başıboş kedisi bazı bazı savurlan rüzgarlarıda uzayan yaprak inletisi ozan bilmez biçimsizliğin adam kandıran garip seslerinsi manalı zannedeceğimiz görgü kurallarının yaşayan efendisi zenci kadınları zorlayan bedenime dur diyecek birisi var mı birisi dost düşman kara ile ak kadar belliyken zorlanman acısızlık teorisi kafiyesiz uyum kurma hakkında düşünebileceğim işler yazabilme hevesi bretondan gelen köpekleri içirecek şaraba sahiptir bedenim üzerine gül sesi doğayı utandıracak yarınlar yaşatacağız ki ellerimiz ayaklarımıza son verecek tezi insanın değişebilmesi uğruna yazılan sebepsiz güzellikler uğrunda yazılmışsa peki hepsi estetik kaygıların adam öldüren cinnetli kaldırımlarında beynim şakırdar ki yaşasın delisi bu hizaya gelebecek okuru gözünden öpme gereği duyacak yazar olabilmekten varmı öte- si. |