yine karanlık bir saat
gecenin dördü
bugün Pazartesi
bir gürültü
bu gelen depremin sesi
korkulu rüya gibi
yedi nokta yedi
depremin şiddeti
gece dehşetle irkildi
vurgun yemişti
tekrar bir sarsıntı
yedi nokta yedi yine
on vilayet birden
sonu gelmeyen sarsıntılarla
beşik gibi sallandı
yıkılmış ,yarılmış ,çökmüş
atom bombası düşmüş
görülmemiş böylesi dünyada
duyulmamış boyutta
ansızın geldi
yıktı geçti
doğayı şaşırtan gerçek
depremin enerjisi
yok olan hayatlar
kaybolan umutlar
bir anda şehirler enkaz oldu
kaçamadı insanlar
şehirlerin altı üstü
ceset insan dolu
ansızın çıktı canlar
acı çığlık feryatlar
yürek dayanmaz felaket
enkaz altından iniltiler
aileler
anneler
bebekler
sayısız canlardan sesler
120 saat geçti
canlı çıktıkça enkazdan
tükenmedi umutlar
deprem çiçeğiydi
canlı çıkarılan çocuklar
biri vardı ki
Zübeyde çocuk
kurtarmaya gelene :
’’nasıl girdiniz eve’ sorusu
şaşırtıyordu
çocuksu güzelliğiyle
taş beton enkaz altında
bir ahlaki sorgulama
kalmadı ağlamayan göz
dayanamadı hiç bir yürek
başka bir çocuk
’ kurtarın beni artık’ diyordu
ismi Kumsal çocuk
kaç gündür içmiyorsun su
’deprem olduğundan bugüne kadar’ dedi
beşinci gündü bugün
bir çiçek adı Ahmet
yirmi günlük bir bebek
ah seni kim doyurdu
enkazın altında
beş gün oldu
inanılmaz bir rüya deprem
şiddeti dehşet
mucizesi ayrı hikmet
depremin gücü
herkesi öldürdü
çocuklara güldü ..

10.02.2023
mustafa kaya