ACININ BİR DİLİ YOKacı soğuk bir yel esiyor, değdi her zerreme, ne göz görür, ne kulak duyar, tercüme edilemeyecek, bir acı, bir isot yangını, gökle yarış eder, gözden akar, dudaktan taşar, sanki bir çeşme, musluğu bozulmuş, etrafta süzülür, ya anasız bir bebe, ya bebeksiz ana, birde babalar var ki, yandım anam, bu nasıl acıdır, bu nasıl yıkımdır, yelden başka sarılacak kimsem yoktur, acının bir dili yoktur, gözleri vardır, yıkılmış binalardan, iğdiş edilmiş yüreği sarkar, gerisi hep acı bir isot yangını… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |