..BİR NEFESLİK CANIM KALDI
BİR NEFESLİK CANIM KAlDI
Maraş kıyametin kucağında Beşik gibi sallanırken İskenderun kaderini yaşıyor Ufukta can çekişiyor sabah Zifirlere hapsetti umutları Adıyaman ateşlerde kaynıyor Çığlıklar kulaklarımda İçim feryad figan Ortalık toz duman Göremiyorum Yüreğim parça parça Harabeye dönmüş Cüssem enkazlar altında Mahşeri yaşıyorum Belli ki Kıyamet koptu Betonlar üzerime çöküyor Moloz yığınlarının altında Ezilen bedenimle yüreğim yangın yeri Dünyam nefessiz kaldı enkazlarda Umutlarımı bir bir öldürüyor Bu kıyamet ki Pranga ya vurdu yarınları Sevdiklerimi kopardı benden bir bir Artık içimin güneşi doğmuyor Yetim koydu yüreğimi Çaresizlik içinde Duygularım sağnaklarda ağlıyor Yol açın Yol açın nefes alayım Bırakmayın ellerimi Taş yığınlarının altından Çekip çıkarın umutlarımı Azrail pusuda Bir nefeslik canım kaldı Çekip çıkarın güneşe uyanayım Yada bırakın Ya da bırakın Bir daha uyanmamacasına uyuyayım... Mehmet Öztürk |