KOR DÜŞTÜ AVUÇLARIMA
Yalnızlığın bağrında
Yosun tutmuş taş gibi dalgaları beklerken Binlerce kez kıyılarda ölümle pençeleşirken Yine de direndim Gecenin kan donduran ayazlarına Fırtınalara, boranlara, Ama... Tükendim Bir umut kalmadı senden Sensizlikte bin parçaya bölündüm Yüreğim hüznün çarkın da Parçalanırken lime lime Hayalin bile düşmüyor gönlüme Yağmur damlası değmiyor göz bebeklerime Şimdi içimde bütün umutlarım yıkık harabe Hayret ediyorum Sen varken... Yüreğim esirken yüreğine Ölüm nasılda sinmiş içime Ayaz gecelerin sabahında Ölümü bekleyen hasta gibi Esaretin son bulmasını dilemek Var ya Var ya.. Sensiz zindanlarda ışıksız Umutsuz prangalarda Sensiz ölümü dilenmek Artık Sensiz.. Göçmen kuşların kanatlarına takılı umutlarım Kim bilir hangi bahara, Hangi çöle bırakacak hayallerimi Hangi uçurumdan atıp Kim bilir.. Kim bilir nasıl öldürecek sensizliğimi Ah.. Sensiz Hüznün kollarındayım Hazan düşmüş dallarıma Köklerim sökülüyor topraktan Dökülüyor yapraklarım Unuttum papatyaların beyazlığını Gülşen de çiçeklerin kokusunu Kor düştü avuçlarıma Göz yaşlarımda sen yoksun .. Sensiz Sensiz yüreğim nefesliyor ölümün kokusunu.. Ah.. Sensiz Dualarım sustu... Kor düştü avuçlarıma... Mehmet ÖZTÜRK Parkbeni |
...
Hiç şiirden anlamadığıma karar verdim