Dindar düşünürler, ’şahsi vaktimiz bitince ruhumuz kuş gibi uçup rüzgarlarda kaybolacak mıdır?’ diye sorup korktuğunda, kendimize şu soruyu soralım demişler: “Erime dahilinde olan şey nedir?” İlâve olarak, biz de şunları ekleyelim: “Eşsiz tek olan mı? toplanıp birleşen mi? Değişmez olan mı? tahvile maruz kalan mı? Görünmeyen mütalaa mı? gözle görülebilir duyunun amacına uygun olan mı?” Açıkça ilk ve ana sorumuzun cevabı, gayet tabii, önceki değil sonraki ikincil sorulardan doğan tahminlerde yattığıdır. Yani, diyeceğim, ruh hükümdar, vücut ise onun kuludur. Gelgelelim, ruh bedene hapsedilmiştir! İyi insanların ruhu ölünce, esas gayesini tamamladığından, hürriyetine ve mübarek ruhların çevresine katılacak, kötülerinki ise temizlenene kadar ’tamu’ adresinde, yani azaba yerleşecektir.
Osman kardeşim, demek ki, inanç sahibi olanlara bir dahaki hayatta gerçekten ağrısız sancısız daimi ümit var! Amin! İnşallah!
Kutlar, selam ederim.

Sıradışı.

Lakin güzel.

İmgelere, betimlemelere, mecaza...

Boğulmamış.

Anlaşılır.

Tebrik eder hayırlı günler dilerim Osman Hocam.

Selam ve muhabbetle...

Son gideceğin yere mutluluk götür.
Yeterince yağmur bulutları misafir kalmış sizinle.




Kutluyorum selamlar saygılar.