yaşamın ince kıyısına kurulmuş
yeni iremler diziliyor boy boy
bağları sarıyor düş yolumu
neresinde dursam
gölgen yüklü bir kervan geçiyor
derinlikli bir hal var esrarlı menzilde
belki de bir çizgi romandayım
bilmiyorum
zamanın neresindeyim

toprağı delen gözlerim kararıyor
sanki zamanın tam dibindeyim
revaklardan gölgesiz geçip gidiyorum
varla yok arası
tutamadığım bir kaç damla yaş
buz gibi kayıyor
kavuşuyor gül dibinde perisine
bilmiyorum
zamanın neresindeyim

ortalık karışık bağlarında iremin
hiddet yüklü yağmur tufan gibi
içinden geçenlere ve de ateşe
var gücü ile saldırıyor
zebun bırakıyor
yarıyor dik başını alevin
günahlar dağılıyor, sönüyor
susamıyor artık eskisi gibi
bilmiyorum
zamanın neresindeyim

zamanın kucağındayım belki de
kaç kez aldatıyor
kaç kez sınıyor zaman beni
dağıtıyor dizkapaklarımı yokluğunda
cümlelerim noktasız, başıboş uzuyor
ahu zarım
bilmiyorum
zamanın neresindeyim

pürüzsüz bir vicdanla yürüdüğüm
kıvrımlı yollarında zaman yordu beni
tersi yüz etmek
ben’i sen etmek
bir bilinmez denklem lakin
biliyorum artık
aşkın maşukuna vardığı andayım

Vildan Poyraz Coşkun
15.01.2023