DEDİM-DEDİ ( MÜRÂCA’A)DEDİM - DEDİ / MÜRÂCAA Dedim deli gönül niçin yanarsın Aşk ateşi düştü özüme dedi Dedim ki pervane gibi dönersin Konmak için aşkın közüne dedi Dedim elli yılı nasıl uçurdun Dedi sen kimleri konup göçürdün Dedim yarım asrı boşa geçirdin Kandım nefsin iki yüzüne dedi Dedim ki Ferhat’ı yakan Şirin’dir Dedi aşkın nârı sudan serindir Dedim kanar yaran belli derindir Beledim gözyaşı tuzuna dedi Dedim sünnet nedir dedi yolumdur Dedim Nebin kimdir dedi gülümdür Dedim Mevlayı bul, dedi solumdur İman ettim otuz cüzüne dedi Dedim kulluk nedir dedi imandır Dedim hallerimiz dedi yamandır Dedim hayatımız dedi romandır Yazmış Hakk özene bezene dedi Dedim insan nedir dedi eşreftir Dedim iffet namus, dedi şereftir Dedim akıbeti dedi araftır Bir gönül incitip üzene dedi Dedim sevgi var mı dedi sinemde Dedi yuva yaptı gönül hanemde Dedim aşk kalmadı ahir dönemde Sürüp geldim aşkın izine dedi Dedim ebru nedir dedi kaşındır Dedim ya kırk dokuz dedi yaşındır Dedim yerin nerde dedi döşündür Katlanırım bin bir nazına dedi Dedim Adem kimdir dedi soyumdur Dedim Oğuz , kayı dedi boyumdur Dedim ya şehadet dedi toyumdur Kurbanım bayrağa, ezana dedi. Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ |
Yüreğine emeğine sağlık
____________________________Selamlar