Bir gün geçtiğim sokağımda yürürken.
Bir kere bakmıştın bana gözlerime gözlerime.
Hayran kalmıştın belliki ya da içindeki kıpırtı.
Yürümeye devam ederken bakmıştın arkamdan.



Bu kimdir diye etrafda sorgularken mahalle mahalle.
Duyardın iki çift laf söz tanırdın üstünden beni.
Bulmuştun şu güzel kadının adresini vurmuştun kapının ziline.
Kapıyı açan benken seni gören gözler şaşkın kala
kalmıştı.



O an başlamıştı merak neyin nesi nedendir diye.
Öyle böyle derken küçük mektuplarla alınan gönül.
Selamlaşmalar çoğaldıkça sevgilerde büyümüştü.
Söz verilen yerde bir bir ümit yeşermişti dalında.



Sonrasın bu yolan koyulan yerde adım adımken.
Vuruldum ta kalbimden hissettim tüm enerjiyi.
Gözlerim gözlerine bakarken dolardı mutluluktan.
Senin yanımda olman çelik yelek gibiydi adeta.



Baktım ki öğrendim ki bir hevesmiş bu duygular.
Oynattın iyice belki bir oyuncak ya da kukla gibi.
Hayat bu ne varsa yaşanıyormuş iyisinde kötüsünde.
Vurdum kalbime ah neden ve neden benim diye.



Onca karamsarlık umutsuz tacını başıma yerleştirmiştin.
Solgun bir çiçeğe benzer olmuş benzim atmıştı.
Hastalıklı bir kadın var olmuştu eskisinden eser yoktu.
Vardır ya her şerde bir hayır her hayırda vardır bir şer.



Son pişmanlıkla vurdun kapımı kaç kez.
Çokça gittin geldin vicdanın vurdun birde seni.
Gözleri yaşlı kadını hatırladınmı yarı yolda bıraktığını.
Diyeceğim yolun bahtın açık olsun demektir.



Baharımsı