Bir köhne limanım ıssız kıyıda.
Dalgalar vurdukça sızlar dizlerim.
Ne günler yaşadım sonsuz sayıda.
Boşluğa baktıkça anar özlerim.

Gönlüme esince bahar rüzgarı,
Gezdim çiçek çiçek misal-i arı.
İçtim kana kana soğuk pınarı.
Çok geçmeden ifşa oldu gizlerim.

Denizle vuslata burda erince,
Her gece koynuma mehtap girince,
Yıldız kollarımda canın verince,
Sandım; ferman oldu benim sözlerim.

Seherle her sabah kahvaltı ettim.
Sevmedim güneşi hep öte ittim.
Meltemle beraber yatağa yattım.
Böyle geçip gitti sıcak yazlarım.

Ansızın sararıp yaprak döküldü.
Yasemin küsüp de yere yıkıldı.
Servi boyun büküp yana çekildi.
Eylüle göz dikti azgın güzlerim.

Hazan yanağıma buse kondurdu.
Yağmur her yudumda başım döndürdü.
Afet dersen ocağımı söndürdü.
Hiç açık gider mi bilmem gözlerim?