Zamana bıraktıklarım, zamansız, yıprattı beni!
"Bilmem nedendir,
uslanmaz, bu kalbimin çektikleri. Serçe, peşinde koşarken, her defasında, akbabaların eline düşüşüm, kader mi? yoksa, insan oğlu, kendi kaderini, kendi, seçer mi? Seçimlerimde, turnayı gözünden vururdum, oysa. Zamana bıraktıklarım, zamansız, yıprattı beni, buldukları her fırsatta. Merhamet! içimde ki, en kötü olguymuş meğer, insan olabilme, yolunu adımlarken, insan yerine bile, koymuyorum artık, güvenimi, boşa çıkaranları. Uslanmaz, kalbim, acıya açmış meğer, ben bilmemişim! Ya değilse, ne ile açıklanır ki, bu denklem, iki bilinmeyenli, denklemlerin tek taraflı, değeriyim, çözümsüzlükler, tek benlik mi? _şairşizofren_ |
*** Zamana bıraktıklarım, zamansız, yıprattı beni! *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...