Çatlasa yeryüzü ayaklarımızın altında
Çatlasa gök kubbe başımızın üstünde
Dökülse yıldızlar birer birer
Ve güneş yarılsa ortasından
İşte o zaman vazgeçerim sevmekten.

Sevgiyi var kılmışsa yüce Yaratan
Yürek diye bir mecra varsa uçsuz bucaksız
Toprağı yar kılmışsa insanoğluna
Vuslatı topraksa bedenlerin
Kelebeğe börtü böceğe dahi ruh verilmişse
Sevmek lazımdı sarmak lazımdı sımsıkı
Ruhu üflenmiş minik bir ceninken bile sevdim
Dağı taşı çiçeği gökyüzünü
İlk beni doğuranı sevdim
Kutsaldı kemikleri ayrılan her ana
Yar’ı sevdim can’ı sevdim
Sevdim tüm dünya insanlarını
Dini dili ırkı rengi farketmeksizin
Göğü sevdim ay’ı sevdim
Çatlayan yeryüzü olmasın
Kırılmasın yok olmasın duygular
Çatlayan yumurtalar olsun sadece
Yepyeni hayatlar başlangıçlar için
Kuraklıktan çatlayan topraklar değil
Kuruyan dudaklar değil..

Uzadı kollarım bir nehir gibi uzaklara
Elllerim değmese de
Ruhum yağmurlar bıraktı
Kucaklar dolusu sevgi ve aşk
Kucaklar dolusu duâ vadiler doldu taştı.
Cezbeden neydi sevmeyi ve sevilmeyi
Sevdim hemde delicesine
Yaratandan ötürü sevdim
Sevgiyi yaratanı sevdim
Ezelden ebede kavuşturan sevgiyle
Sevdim hem de çok..
Selma Çanakçıoğlu 10 Ocak 2023