YORULDUM USTA
Gözyaşlarım ağırdı, düştüler tutamadım
Boynum kıldan inceydi kadere çatamadım Çalıştım çabaladım bir lokma yutamadım Kanatlarımı kıran rüzgarlardan yoruldum Öldüm, öldüm dedimde yeni baştan dirildim Buz gibi bizar oldum zamansız erimekten Sırtladığım zor yükü yıllardır sürümekten Yüreğimin damından her gün kar kürümekten Dilim divane oldu söylemekten yoruldum Gözyaşlarımı katıp hamur gibi karıldım Ayaklar nasır tuttu beyhude yürüyorum Yaşlı bir çınar gibi ayakta kuruyorum İçimi karartacak kabuslar görüyorum Anlayın şu halimden vallahi çok yoruldum Bir deli rüzgâr esti diyar diyar savruldum Bağrıma bastıklarım resme anlam katmadı Ruhuma ektiklerim asla bir kök tutmadı Kırık dökük yüreğim bir gün huzur tatmadı Değirmen taşlarında ezilmekten yoruldum Duâların ipine sıkı sıkı sarıldım Umudum kaf dağının ardında saklı kaldı İçimde ki son demi deli rüzgarlar aldı Yüreğimde büyüyen tutunduğum son daldı Maskeli bütün yüzler billahi çok yoruldum Yaşadım bu alemi estim taştım duruldum Yazan Selma Çanakçıoğlu 18 Temmuz 2018 |
Ne kadar hos ifade olmus...
Oldukça özgün ve de olgun...
Beğendim...
........................................Saygılarımla selamlar..