Gözyaşlarım ağırdı, düştüler tutamadım
Boynum kıldan inceydi kadere çatamadım
Çalıştım çabaladım bir lokma yutamadım
Kanatlarımı kıran rüzgarlardan yoruldum
Öldüm, öldüm dedimde yeni baştan dirildim

Buz gibi bizar oldum zamansız erimekten
Sırtladığım zor yükü yıllardır sürümekten
Yüreğimin damından her gün kar kürümekten
Dilim divane oldu söylemekten yoruldum
Gözyaşlarımı katıp hamur gibi karıldım

Ayaklar nasır tuttu beyhude yürüyorum
Yaşlı bir çınar gibi ayakta kuruyorum
İçimi karartacak kabuslar görüyorum
Anlayın şu halimden vallahi çok yoruldum
Bir deli rüzgâr esti diyar diyar savruldum

Bağrıma bastıklarım resme anlam katmadı
Ruhuma ektiklerim asla bir kök tutmadı
Kırık dökük yüreğim bir gün huzur tatmadı
Değirmen taşlarında ezilmekten yoruldum
Duâların ipine sıkı sıkı sarıldım

Umudum kaf dağının ardında saklı kaldı
İçimde ki son demi deli rüzgarlar aldı
Yüreğimde büyüyen tutunduğum son daldı
Maskeli bütün yüzler billahi çok yoruldum
Yaşadım bu alemi estim taştım duruldum
Yazan Selma Çanakçıoğlu 18 Temmuz 2018