ZAMAN ARDINA BAKSA
Geçen zaman değildi duruyor aynı yerde
Gelip geçen insandı kendisiyle savaşan Tükenmez bahaneyi eder önüne perde Küçük tepeler vardı başı dağları aşan. Zamanın omuzuna yığılmıştı insanlık İnsan ki bu alemde zamana muhtaç varlık Kırılır hayal gibi hatıralar bir anlık Kim bilir kimler vardı an’ın peşinde koşan. Zaman gebe zamana hep kötülük doğurmaz Güzelliğe yol verir çirkinliği çağırmaz Sukuta çıkar yolu yerli yersiz bağırmaz Şaşkın dolaşır insan olmaz bir tek konuşan. Zaman ardına baksa insanlık kaybolacak Ağaçlar devrilecek yaprakları solacak Hayaller boşa çıkıp umutsuzluk dolacak Yığılıp kalacaktır sel gibi akıp coşan. Zaman sonsuz bir menzil varmaya nefes yetmez Ne kadar feryat etse insanın sesi gitmez Hükmü geçse evrene yine arzusu bitmez Engelsiz bir sel sanki bendini yıkıp aşan. Selma Çanakçıoğlu 30 Aralık 2022 |