Bu geceden çıkamayız
Kendimizden
Hayat ninnisini söylüyor
Bir şafağa asılırken biz
Zamanın cüzzamlı elleri üzerimizde
Hiç bir melodide yokuz
Melodimiz
Sessizlikten bir kaftan
Gözleri göstermeyen bir ayna
Her yeni adımımız ayaklarımızda pranga
Bak perçemlerini öpmüyor artık gün ışığı
Konu derin ve gizemli
Biz bu konudan çıkamayız
Bak yine bir telaşı yontuyoruz yeni bir başlangıç diye
Seni anlatamamaktan bıkıyorum artık şiirlerimde
Bu ben değilim gerçek yüzüm uzaklardan geliyor
Öyküsüz olmalıyım pek çok şey gibi
Baştan sona dingin ve sade
Hem yokluğun şarkımızı söylemiyor
Mühür kelimeler ve ışık
Sisli puslu bir kaç anı
Yolumu kesiyor
Tüm denizlerde yabancıyız
Her kulacımız faydasız bir tanıma çabası
Her birinin forsasıyız
Denizin rengini içse de gözlerin
Tuz ve yosun kokmuyorlar artık
Biz karaya çıkamayız