Zihnime sıkmayın bu kelimeleri ve niyetlerinizi
Biliyorum bu fısıltıları teselliden yoksun
Hepsi birer kör bıçak önce ruhuma garezli
sapılmayan bir yol her biri çıkmaz sokak olsalardı keşke
Tutunabilmek ve boğulmamak ne büyük nimetmiş
Şükredebilmek bile şükredilesi
Sessizlik çakal yatağıymış
Zaman ayarlı bir bomba
Zamana örülmüş bir örümcek ağı
Kalkan değil masumiyete
Söküldüm yüreğimden
Yıldızlar hemen peşimden
Zırhları yüreklerin
Damar damar bilekler
Kanlı bir kevgir zihnim
Beni nereye çizerseniz çizin ben yokum
Ne güzel seven gençler vardı
Kelimeleri aradan çıkartarak
Ölüme yaslıyorlar şimdi sırtlarını
Ölüm değil ona yaslanmak kötü
Zaman damlayan alev sanki
Sessizlikten doğan ifritler tutuşturdu onu
Damarlarımızdan bir anda çıkan ifritler
Kaybolduğumuz ana kurulu
Keşke çıkmaz sokak olsaydı yollarımız olsalardı da
Zihnim kanlı bir kevgir
Gemici düğümü
Kendime uğramalıyım
Çimdikle beni