dört mevsim
bağıra çağıra yırtıyor tohum kabuğunu
bir ıṣığın peşinden gidiyor hayat nar ağaçları çiceklerni cömertce dökūyor güneş tepede üzümler kızarıyor sonra yaşıyoruz çok şükür.... zaman geçerken, geçerken bir bir eksilirken incir aĝacının yaprakları gibi yaşıyoruz çok sükür .... sonra bir sis çöküyor, bir fırtına kar üzerimize seriyor kendisini cömertce seriyor üstelik... (içinizdeki çocuk ölmeden ölmeyi unutmayın ....) |