***. ***. ***. ***. ***. ***
Ay ışığı çıkmaya çalışırken karanlıklardan
İçimi deliyordu uzaklarda yaklasan
Siren sesleri ve tuhaf akşamlar
Penceremde korkulu karanlıklar
Rüzgarın sesi biliyordu düşüncelerimi
Hiç susmuyor su TV de ki konuşan
Siyaset adamları
Artık son haddine geliyor öfkem
Ben içimde anılarla sana koşarken
Şu beyaz camdaki kafamı şişiren
Susmayan zevzekler kim ?
***
Hüzünlü bir türkü gibiydi deniz
Tutun ellerimden dedim tutmadiniz
Hayal dünyama dalıyorum
Ayaklarıma dolaşan yengeclermidir
Ne zaman gulen yüzle yazarım sana
Hep böyle içime mi dolacak istiraplarim
Bir başıma oturmuş küskün çaresiz
Yalnızım gurbetin akşamlarında
***
Kalemimde hatiralarimin yorgun nefesi
Ayrılık mi her açtığım bu kapılar
Esir olmuş bu kentte tüm duygu ve düşüncelerim
Bil ki. Güneş batimsiz doğar benim ülkemde
Ben aydınlık bir gökyüzüne hasretim
Orada yıldızlar güler gözlerime
Balıklar susuz da yaşar yalansız
***
Ya uzanır tutarsın ellerimi
Ya taşınmaz günahlar yüklersin sirtina
Dedim ya ;
Tüm istiraplar bende
Bir senfoni çalıyor yüreğimin sesi
Gözlerin gözlerimde şimdi
Mavi bir kuş sesi
***

Günay Koçak. Berlin