Nefs-i Emmâre
Gökyüzünde arama aşk gönülde bakîdir,
Her yanını sarıpta görmeni bekler senden, Sahibini sorarsan aşk dolduran sakîdir, Gönlünü yâre verip bir mâna ekler senden. Lezzet alamaz ruhun hayatında aşk yoksa, Aç ve perişan hâlde yeryüzünde gezersin, Şayet O’na varmışsan yüreğin aşka toksa, Tefekküre yeltenir hakikâti sezersin. Yokluk alemindeyken varlığa adım attın, Etle, kemikle, ruhla eriştin insanlığa, Yaşarken kısa ömrü nice hoş nimet tattın, Arkana bakmayınca büründün karanlığa. Gafletin pençesine sıkı sıkı sarıldın, Göremedin gerçeği âmâ oldu gözlerin, Yalanlarla avunup hakikâte darıldın, Yankı yaptı zindanda hakikâtsiz sözlerin. Şimdi beni duy nefis senin devrin son buldu, İmrendiğin hayatın, sâlâsı okunuyor, Sana kulak verince tabiatım bozuldu, Bunca yılın hebâsı kanıma dokunuyor. Ellerin eşliğinde dil yüreğe tercüman, Dökülen nedametle gönül ferâha erdi, Hakk’ın azametiyle yerle bir oldu güman, Hakikâtin yayını gaflete doğru gerdi. |
Saygı ve selamlar.