Gül Yüzlüm
Gül Yüzlüm
Açtın seher deminde bir küçük buse ile Gökten inen yağmurla yıkandı nağmelerin Tel tel sırma saçını meleklerin örecek Naz etse de güvercin yolundan dönmeyecek Bir köhne kilim vardı o kutlu mağarada Sırtını dayandığın kütükler ağlamada Sabah doğmazdı güneş yüzüne gülmedikce Rahmet yüklü bulutlar dolanıyor başında Hemhal olduğun cana muştulanir saadet Allah’ım o aşk için tüm günahları affet Sarsin ruhumuzu kalbindeki muhabbet Güllere yaz sevdayı okut, kalplere lütfet... Ayşe Ciplioğlu Kaş |