MEHMEDİMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Anadolu insanının ortak adıdır ’’Mehmet’’
Anadolu’nun her hangi bir köyünden gurbete giden ve geri dönemeyen herkesin hikayesidir bu...
Kırk yıl oldu buralardan gideli
Hayalleri ulu çınar Mehmedim. Gurbet elde yaşadığı ne belli İki gözü kuru pınar Mehmedim. Gençliğini höllük edip elemiş Kederini yüreğine belemiş Kaderini benliğine dolamış Talihini nasıl yener Mehmedim. Dertlerini göle dökse göl kurur Hasretini güle sunsa gül kurur Tutunacak dalı olsa dal kurur İçten içe yanıp söner Mehmedim. Uykuları harap eder her umut Yıllar geçer, yine sabır der umut Sevenleri yol gözlüyor, bir umut Sılasına ne gün döner Mehmedim. Hazan biter, gelip çatar kara kış Son nefeste göğü arar her bakış Asalt yoldan köye doğru yol yokuş Sal içinde bir gün iner Mehmedim. Hidayet GEDİK |
Kaleminize, hisli yüreğinize, engin gönlünüze sağlıklar olsun.
Saygılarımla,
selametler diliyorum.
Bir nazîre arz ediyorum..
Kanar yüreciği yâd-ı mâziye
Dalarken gözleri bor arâziye
Her gün başsağlığı, her gün ta'ziye
Gelecek günlere yanar Mehmedim.