VEDASIZ ŞİİR
Ferman dinlemez gönül, bir çare…
Ne fermanlar geçirdi ey ömrüm, Uçsa gitse, kırılır; başka ömre... Bu son çırpınışlar, arsız sevdalar denizinde Dayanaksız kelimeler düğümlü, dilimde… Bu kez veda sözcükleri damlatmıyorum; Ama veda ediyorum gözlerinden. Devrimci bir yüreğin çırpınışı dudakların Yalım yakıyor gecelerde… Bir çatal ki yürek sorma gitsin… Az kederli demleniyorum şiirimde… Sardunyalar boğuyor özlemi Ben vedalara yetişemedim, Onlar çoktan sürdü, götürdü seni… Ay desem gözlerine, utanır mehtap, Yokluğunu, güzel sebebe eş etsem, Yollarını, kimlere yollasam, Gidilmez olur, vedasız kalır günüm… |