BİLİRİM GÖNÜL
Ağlama sen gönül derde, belaya
Dua eyle yalvar, kadir Mevla’ya Gayrı sabır eyle, sen bu sevdaya Can özünden yandın, bilirim gönül Figan eylesen de, olmaz ki duyan Karşı dağlara bak, bürümüş duman Sevda silahını sar bele kuşan Sevdalara düştün, bilirim gönül Kış mevsimi bastı, gülü nidersin Bir güzele yandın, onu seversin Sen o güzel için candan geçersin Ölüm cana yakın, bilirim gönül Başa sevda düşer, serden geçersin Ayrılık gömleğin, bir gün giyersin Gönül, o güzeli, ne çok seversin Çare yok derdine, bilirim gönül Düştün bir sevdaya, harda yanarsın Bülbül avazında, dilde figansın Ağlarsın, sızlarsın, derman ararsın Derde düccar oldun, bilirim gönül Düşen her damla da derdin dökersin Her seher vaktinde bağrın döversin Ne de çok seversin, onu översin Görmeden sevdin sen, bilirim gönül Kul Seyyah’ın derdi, çokçadır bitmez Hara düştüm yandım, o güzel bilmez İçimde bir volkan ateşim sönmez Yanmaya mahkumsun, bilirirm gönül.. Kul Seyyah Düştün bir güzelin sevda nârına Bilirsin ki yoktur vuslat yarına Koymazsın kimseyi onun yerine Bu aşka esirsin bilirim gönül ........................ Hatice Olkuner Şairemize en kalbi şükran duygularımla. Sağolun efendim. Bir gönül çelen’di aklına giren, Uykuyu gözünde şafağa süren, İlmek,ilmek sevda,gönlüne ören, Sen ona tutkunsun,bilirim gönül. . . ………………….. .Tuğal KÖSEMEN üstadıma en kalbi şükran duygularımla. Esen kalın |