YARA
Öl desen öleceğim günler vardı benim
Sen varsan mutluluktan öldüm Yoktun yandı içim sensizlikten öldüm Kapkaranlık günlerim Zindan gibi gecelerim oldu benim Varken şükrüne ağladım Yokken hasretine Ama en çok varken yokmuşsun anladım Ne kadar yakınsan o kadar uzakmışsın.. Uykusuz sabahladığım günler oldu çok zaman Yandı gözlerim Ve kül oluncaya kadar yüreğim Ne günüm vardı ne gecem yanmadığım İçimin sen yanını dağlamadığım İçim sökülünceye kadar ağladığım.. İçimi senden arındırdım seher vakitlerinde Döktüğüm her yaş ile Süzülüp düştün gözümden Her yaşım temizledi senden kalan yarayı Kimsesizleştim.. Sakinleştim.. İyileştim.. Keskinleştim.. İçimde senden kalan iyi kötü tüm hatırları Göz yaşlarımla yıkayıp akıttım Son göz yaşım dökülünce gözümden Acıyan yanlarım iyileşti Bir daha sana hiç acımadım İyi ki ağlattın İyi ki çok ağladım Ben senden arınmayı göz yaşımla başardım Şimdi arınmışlığımdan yazıyorum sana Çok ağla....... Sonuna kadar acımadan geçmiyor YARA..... |
şiire enfes biçimde yansımış
bu günkü okuduğunu en güzel şiirlerden biri.
yürekten tebrik ederim.
nice başarılı çalışmalara imza atmanız dileğiyle.
selamlar.