ÂKİF DESTANIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu Şiir, 25.12.2022 Pazar akşamı 279.sunu yaptığımız, Üstad Hüseyin Zarar yönetiminde Bir’iz Edebiyat Atışma Plâtformunda Ev sahibi Şair olarak bendenizin verdiği AYAK üzerine yazmış olduğum bir “Fasl-ı Muhabbet Atışması” Şiirimdir. Arz ederim.
Ayrıca bu haftaki atışmamızda Mehmed Âkif konusu, İstiklâl Şairimiz’in vefatının 86. sene-i devriyesi olan 27 Aralık nazar-ı dikkate alınarak tertip edilmiştir; rûhu şâd, mekânı cennet olsun. Murat Kahraman Murâdî
ÂKİF DESTANI
Bir ömür aralık’ta, başlayıp ve biterken Bir tükenmez unvânı, almıştı Mehmed Âkif. Bir yandan üstümüzde, baykuşlar da öterken Bir ümit çağlayanı, olmuştu Mehmed Âkif. * * * Dedi, yazdı, söyledi, mesaisi kalemde Altmış üç yıl yaşadı, Ragîf fâni âlemde Peygamberle aynı yaş, vefat anında hem de Kendince tam haddini, bilmişti Mehmed Âkif. * * * Kitaplara sığmayan, hisli bir ömür sürdü Öyle kavî Müslüman, mısrâ mısra ders verdi Bir bakmışsın Berlin’den, Necid Çölü’ne vardı Sonunda Pâyitaht’a, gelmişti Mehmed Âkif. * * * Babası Temiz Tahir, Onun ilk öğretmeni İslâm çalış diyordu, bu cehdinin nedeni Eskiyi ezberletip, öğretti pek çok yeni Teravihi hatimle, kılmıştı Mehmed Âkif. * * * Ziyâsız kalsa âlem, kendin üreteceksin! Tüketsen yeryüzünü, gökte aratacaksın! Hürriyyet bulacaksın; yoksa yaratacaksın! Ümitsizlik lâfını, silmişti Mehmed Âkif. * * * İman dolu göğsümüz, cehennemi söndürür Üstümüze kim gelse, gelir gününü görür Yok eder karanlığı, erlere coşku verir Düşmana büyük korku, salmıştı Mehmed Âkif. * * * İstiklâl Harbimizde, bütün Anadolu’yu Kastamonu, Çankırı, Balıkesir, Bolu’yu Memleket sevdasında, andırırdı deliyi Milletinin kalbine, dolmuştu Mehmed Âkif. * * * Doğrusu sınavdayız, hayat ve memat ile Sakın ye’se kapılma! Evrensel komut ile Korkma! Sönmez diyerek, sınırsız ümit ile Ok gibi yürekleri, delmişti Mehmed Âkif. * * * Tek başına gayreti, ordudan fazla kat kat Tam inanmış neferdi, nush ile etti cihat Sayfalarca Safahât, satırlarca nasihat Kılıç diye kalemi, çalmıştı Mehmed Âkif. * * * Tarihte Çanakkale, Onunla geldi dile Şu Boğaz Harbi derken, orda değildi bile Öyle müthiş bir iman, tam da çelikten kale Armada’yı ortadan, dilmişti Mehmed Âkif. * * * En kesif orduların, işlediği cinayet Hindulardı, yamyamdı, anlamaz hadis ayet Zafer bizim olmuştu, hamdolsun ki nihayet Kurtuluş müjdesinde, kalmıştı Mehmed Âkif. * * * Müstevli devletlerin, sömürücü hâlleri Cihan Harbi bitmeden, başladı işgalleri Yeni bir Devlet oldu, Osmanlı’nın külleri Vekil olup Meclisi, bulmuştu Mehmed Âkif. * * * Âlemi kendi gibi, ihlaslı dost bilirdi İçten pazarlıkları, Akif Bey ne bilirdi Son zamanda Âkif’e, karşı cephe belirdi Kalbinden vurulmuştu, solmuştu Mehmed Âkif. * * * Dili yok ki kalbinin, çektiğini söylesin Gözü yoktu dünyada, makamları neylesin Ey gidi nankör dünya, her zaman mı böylesin Kim bilir hayâllere, dalmıştı Mehmed Âkif. * * * Yıllarca önde koştu, sonuçta arka sıra Yanlışta koşanların, gitmedi peşi sıra Adına sürgün denir, gidişinin Mısır’a Mısır’dan döndü ammâ, ölmüştü Mehmed Âkif. * * * Ey benim delikanlım, Akif’i iyi tanı! Yoktu cenazesinde, hiçbir devlet erkânı Ancak, bağrına bastı, Onu cennet Vatanı Bir fâniydi ve garîp, kulmuştu Mehmed Âkif. * * * Elbette zordur Âkif, sınırları aşmalı Her nerede bulunsak, istiklâle koşmalı Cehd-ü gayret ederek, Âkif gibi coşmalı Ayak oyunlarını, çelmişti Mehmed âkif. * * * Murat Kahraman Murâdî 25.12.2022/İstanbul |