Sessiz Terkediş
Karalar bağladı gökyüzü
Güneş bulutta esir Yıldızlar sonsuz uykuda Sırra kadem bastı ay Son tufanla tarumar olan ben Sensizliğime haykırıyorum Gözlerimden sevda damlaları akıyor Kor yığını enkazıma Ne ağıtlar yakabildim gidişine Ne nedenler sorabildim terk edilişime Dur diyemedi dilim oldu lal Kal diyemedi yüreğim sana kal Ah be gülüm İlk ışık çıkmamışken daha Ayaklarım isyanda iz sürer ya boz ölüm sessizliğini ya da gör başkaldıran sensizliğimi |
Kutladım güzel yürek.
Sevgiyle