Çala Kalem
Bir gün,
Esmiş aklına ademin. Almış eline kalemi, Yazmış aklına geleni. Bencileyin. Beğenmemiş, Kendi dahi. Okuyan demiş, Yine mi? Sencileyin. Almış eline davulu, Vurmuş davula tokmağı . Anlamazdan gelmiş biri, Kös dinler gibi, Dinlemiş. Balık kavağa çıkmamış. Buna alık çok bozulmuş. Almış eline bavulu, Düşmüş gurbetin yoluna. Vara vara varmış hana. Ne baba var ne de ana. Öksüz desen öksüz değil; Ama kıdemli katmerli garip, Hasretin garip çocuğu. Gurbetin saf tomurcuğu. Han odasında oturmuş, Almış eline sazı. Yürekten çıkmış avazı. Görenler vah vah demişler. Sonra da çekip gitmişler. Adı kalmış halk ozanı. Elinde saz, Bağrı ayaz. Bağırsa da çıkmaz avaz. Yutkunur büker boynunu. Susar artık ömür boyu... İçinde ırmaklar coşsa da. Ankara,05.08.2008 İ.K |