Ne kadar isterdim

Yüreğimin toprağında ki ayrık otlarını

Marazların figanını, hissiyatın serencamını anlamayı



Yaşamak için sevdayı

Aşk için vesilelere kanmayı yorulmamayı

Kelebekler kadar zarif, bulutlar kadarda hür olmayı



Kuzuların halis hali

Çobanın mahzun feryadı, kavalın hicranı

Dağların yamaçlarında sarih okunan sayfaları koklamak



Mazinin dirliğinde

Boğulmadan, felaha ulaşmak için anlamak

Kimlikte kaybolmamak, kalbin sahibinde kalmak adına



Karalar her ne kadar

Şerri anlatsa da, nedense hazan karşımızda

Nesillerin dirliği tutsak olunca, müstekbirler kuşatınca



Fetret geliyor akılma

Azimetten yoksun nefesler nazar etse de

Maslahat derleniyor menfaat uğruna, nesil teslim olunca



Akıl emanette durunca

Mantık zaviyeden uzaklaşınca, kalp hicranda

Ruh prangaların girdabında, hıçkırıkları hiç duyulmasa da



Akşam sabah uyku sarınca

Mide tıka basa doldurulunca, ihlâs kuruyunca

Takva yoksun kalıyor işte sohbetlerde koyuluk bulunsa da



Anlık cebeler yaşansa da

Kerametler ardı sıra ne hikmetse anlatılsa da

Kurtarıcılar sıralanıyor ne kadar aslı varsa gül ise karşımda



Gözyaşlarım anlatmasa da

Kalbim lekeleriyle ahirimi karatması haksa

Düşünmek, insana hasredilen varlıksa, tahkikte hakikatse



Avuntular bilmem ki niye

Kimliksiz yaşamak şayet bir erdemse öteye

Zaman anlatıyor he şeyi şayet gerekliyse, vuslat dilenirse



Kitabı celil mübarekse

Ona vasıl olmak çürümeyi önleyecekse

Anlamaktan niye uzak kalırız öyleyse hüzün bekler peşimde







Mustafa CİLASUN