//
.
.
.

yanan
ne yaban olsun, ne de ciğerlerimiz…

kula,
kulluk
yapan insanlar
konuşa, konuşa anlaşamazken
börtüsünden, böceğine kadar tüm hayvanlar
anlaşılamasalar da koklaşa, koklaşa ne de güzel anlaştılar

dili
yoktur
fidanın, ormanın
ateş böcekleridir kıvılcımı onların
alevler sardıkça, sarıldıkça kozalarına, kozalaklarına
ne kaçacak dehlizleri ne de koşacak denizleri yoktur yabanın

ormanlar
ne konuşabilir
ne de koklaşabilirler
onlar gözyaşları kordan ateş olur
yeşilin her kül tonundan dal, budak için için ağlarlar
ey insan… ya da neysen, kimsen bu gidiş, yükseliş iniştir bilesin


ev
yok,
yok ev başka
sakın, sakın ola unutma
kıyamet yanı başın, baş ucunda ve sen dur demedikçe
kıblen kayıp cennete güneş, cehennemin zifire, zemheriye eştir biline…




.
.
.
//



ilhanaşıcımayısikibinyirmibir