DarağacıHazan yelinin kavurucu sazağı eser mağrurca sakinliğe susamış masumiyetin, yerde sürünen kuru yaprakları arasında sarmaşıkların doymaz dudakları dolaşır baharın taravetli döşlerindeki sehavetine açgözlülük emer yeşil dalların dinginliğini hırsla soğurur arzular tomurcuğunun hevesine doğru akan kaygısızlık sütün ılıklığını yeni açılan çiçeklerin boyunlarındaki ince samimiyte sitemin kabalık ipi bağlanır havada uçuşup dans eden tebessümlerinin kanatları azgınlığın kollarından sallanır bahar dara çekilir uykuya dalmış bahçede bahçenin, gafleti ortasında dikilen karakışın marhemetsiz ağacından |