ATTILAR HUZUR EVİNE
ATTILAR HUZUR EVİNE
Kocaman evler dar geldi Attılar huzurevine Anaya bakmak zor geldi Attılar huzur evine Kocam öldü ersiz kaldım Hem yurtsuz hem yersiz kaldım Dizlerimde fersiz kaldım Attılar huzur evine Altı kardeş buluştular Miras için dalaştılar Evi satıp bölüştüler Attılar huzur evine Her birine emek verdim Ben yemedim yemek verdim Hayırlı evlatlar derdim Attılar huzur evine Besliyorlar köpek kedi Oğlum anne yer yok dedi Gelinim kapıya kodu Attılar huzur evine Dedim kızım bana kıymaz Zannettim sokakta koymaz Gel gör sağır olmuş duymaz Attılar huzur evine Toruna torbaya baktım Yollarına ömür döktüm Yaşlandım belimi büktüm Attılar huzur evin Güneş olup doğamadım Yağmur olup yağamadım Hiç birine sığamadım Attılar huzur evine Nurgül’üm der garip başım Dinmez gözlerimde yaşım Erken gitti can yoldaşım Attılar huzur evine Nurgül KAYNAR YÜCE /K. MARAŞ Fotoğraf temsilidir |
Ahireti hiçe saydılar
Beni cin başıma koydular
Attılar beni huzur evine
Adı huzur evi yanlış konulmuş
Kalabalık yanlızlıkla yuğrulmuş
Huzur evi huzursuzlukmuş
Huzurdan yoksun eve koydular beni
Vuslat Süleyman KIR
Çok duygulandım birşeyler karaladım. Toplumumuzun yarası bir konu. Duyarlılığınız için gönülde teşekkür ederim. Harika bir şiir okudum . Saygılarımla