Fırtınalı bir gecede
Hicrete hazırlanan şehir gibi
Telaşla sağa sola koşuşturdun kalbimde
Dualarım mim olup, adını zikretti o an.
Kaç şiir sensiz yazıldı, yazısı muamma !
Ama ben hep başını okşadım, her dizede..
İçimdeki çocuk gibi mahrurdun
İçimdeki çocuk gibi yaralı
İçimdeki çocuk gibi sevgiye aç
Deselerdi ki yazdığın kelimeler
Yarım kalmış özlemleri tamamlıyor
Yılmazdım hiç bir geceye
Satır satır sayfalarca yazardım
Solgun yüzler bahara dönsün diye..
Bazen oyle anlar oluyor ki :
Kelimeler bile kamburlasıyor
İsyan ediyor, bu hangi kulun acısı diye..
Umuda sarılıp sessiz ol diyorum.
Onlar isyan değil,imtihan..
O an utanıyor tüm kelimeler kağıdıma büzülüp
Yazılacak tüm kelimeler :
Kalemimden sayfaya saygıyla diz çöküyor
Secde eder gibi ,
İçinden dua ederek yazılmaya ...
“Siz ki: son peygamber (SAV) ın torunusunuz
Rabbim O’nun hürmetine acılarınızı alsın “
Kelimelerin bu duasına sessiz kalamıyorum
Ve ekliyorum:
Kul sevilirse imtihan olurmuş,
Ben razıyım,
Yeter ki Rabbim bizleri unutmasın..

Meryem Güngör