Nesli tükenen bir umut bendeki,
Bütün uyanışlarım, aynalar, ayakkabılar
Hersey...
Kapıyı açışlarım bile yalnızlığa..
Biliyorsun bir hayal borçluydun bana
Ama yoksun, varlığın kar altında
Günlerimse kavurucu bir sıcaklıkta
Çamaşır ipinde kurumakta..
Zamanlarımız aykırı !
Çığlıklarım yokluğuna mahkum !
Bu yüzden sana seslenmek,
Taş duvarlara seslenmek gibi anlamsız.
Giderken bir vedan bile yoktu üstelik!
Giderken isminin bütün harflerini bağlamış
Gölgenle birlikte sürüklüyordun hece hece..
Şimdi yerin koca bir hiç!
Şimdi yerin uzaydaki koca bir kara delik
Ve bütün duygularım içinde,
Bütün duygularım yanarak can çekişmekte..
Hangi canlı elini uzatsa :
Izdırabın karanlığı,
Elektrikli bir süpürge gibi
Onu da tüm gücüyle içine çekmekte..
Bedenim susuz !
Ayaklarım topuksuz !
Varlığım ki o da isimsiz !
İsminin harflerini uğurladığım anda,
Onlarda yitirildi bu koca delikte..
Yazdığım her şiirin dizesi ki,
Yanyana gelip urgan olmak istiyor:
Ama yetmiyor, kısa geliyor
Kurtaramıyor varlığımı bu kara delikten..
O kadar çok yalana inanmışım ki
Hiç değilse şimdi de:
Bulutlara beni seviyormuş gibi yap !
Kimbilir, yalan da olsa yine inanırım
Ve varlığım ıslanınca
Umutlarım da yeniden yeşerir belki..
Kimbilir, içimdeki umutta bir sarmaşık olur
Çıkar kurtulurum belki bu bedbah yerden..
Baksana tüm renklerim de siyaha çalmakta
Ve sen bana,bense şehrime sağırlaşmakta..
Hissediyorum:
Kalbim de artık yatalak bir ihtiyar..
Avuçlarımı açıyorum,
Dualarım da titrek titrek varıyor semaya..
Can emanet diyip, ölümü bekliyorum
Ölümse çeketini bırakıyor üzerime:
Klâsik bir cümleyi aratmıyor ardından
Öldürmüyor sanki,
Adeta süründürüyor diye,homurdanarak.
İhtiyar kalbim dayanamıyor sözlere!
Bir tas şiir döküyor arkandan,
Olur da bir dizede denk gelirsen:
Gelişin erken olsun,
Ben ölmeden gel diye..
Biliyorsun,bizde adettir:
Sevilen uğurlanınca,
Arkasından bir tas su dökülür :
Dönüşü erken olsun,hemen gelsin diye.
Lakin:
Şiir bitiyor,
Ömür bitiyor
Ve tek bir damla su kalmıyor bedende de..
Bu defa susuzluktan çatlamış dudaklarım ki
Dayanamıyor
Arkandan son cümleleri döküyor, O da
Döktüğü cümle ki yerlerde çaresiz sürünüyor
“Artık yok ve bitti” diyor.
Sonrası mı?
Tüm kelimeleri toprak emiyor
Ve ben kaybolup gidiyorum bir tas şiirde..