Yaralı Ceylanım...
Ben bir yaralı ana ceylanım
Kendi hayatımın kucağında yaşardım Menzilimin bulunduğu yere koşardım Güneşin tenine özgürce dalardım Derken, doğurdum ve can parçalarıma bakardım Bir avcı geldi vurdu beni Yavrularıma rızk götürüyordum hani Şimdi ise acıyla yüreğim kani Bakıma muhtaç yavrularım Hain gölgede fişlenecek mi diye yanarım İşte; kan sızan ayaklarım, çaresiz sıkan arızalarım Çalılıkların gizliliğinde çırpınışla kalakaldım Özkan Karaca |