Korku İpi
Herkesin bir korkusu var
Hissettiklerinin korkusu Olacakların korkusu Yaşadıklarını tekrar yaşama ihtimali korkusu Sevdiklerini kaybetme korkusu… Nasıl inanılır bunca söze bu kadar korku altında Vaatler vaatleri kovalarken Yeminin bini bir para olsa da Hangi nehir geriye akar ki Ciğerlerimi temiz hava ile doldurduktan sonra Avazım çıktığınca çığlık atabilirim Işığa herkes özlem duyar Unutmak imkânsız, anımsamamaya çalışmak boşu boşuna İnsan kendiyle mücadele edermiş en çok Korkularla yüzleşmek Korkularla savaşıp yere sermek gerekir bir an önce Hikâyesini anlatmak hoş gelir insana Anlatılanları merakla dinleyenler bir süre sonra Bıkar kaçışırlar etrafa, arkadan alay ederler Dostluk ipleri ördüm sanırken insan Fark edemeden o iplerle asılır kendi elleriyle Dimdik durmak imkânsızlaşır bir daha Sazlıklar en hafif rüzgârla birlikte sallanır Yanaklardan şeker süzülürken Kimse anlamasın diye Yaralar sadece yürekte saklanmalı Tüm kapılar, pencereler kapatılmalı etrafa Ve zaman okyanusunda mücevher toplanmalı Korkular insanı yaşamda tutar Bu kadar korku arasında ne yazık Hiç kalmamış Allah korkusu Seğmenoğlu (Dr.Osman Akçay) |
Kaygı...ve korku...
Bu ikiliden hangisi diğerinin doğmasına sebeptir ?
Kaygı mı korkuyu ?, yoksa...
Korku mu,kaygıyı ?...doğurur.
Cevabı,belki kişiye göre,duruma göre değişkenlik gösterebilir.
Benimkisi zihin dürtüsü işte !
Değerli şairim bu,düşünebilen varlık insan için önemli bir konu...korku.
Şiirin son dizesi insanın doğumundan,ölümüne kadar ruhunda,vicdanında ilk yeri olması gereken şey...Allah korkusu...
Bu vicdanlı insanın da bir nevi yaşam pusulası.
Çok güzel bir şiirle,ne güzel anlatmışsınız.
Kutlarım,selam ve saygıyla,esenlik dilerim.