Herkesin bir korkusu var
Hissettiklerinin korkusu
Olacakların korkusu
Yaşadıklarını tekrar yaşama ihtimali korkusu
Sevdiklerini kaybetme korkusu…

Nasıl inanılır bunca söze bu kadar korku altında
Vaatler vaatleri kovalarken
Yeminin bini bir para olsa da
Hangi nehir geriye akar ki
Ciğerlerimi temiz hava ile doldurduktan sonra
Avazım çıktığınca çığlık atabilirim

Işığa herkes özlem duyar
Unutmak imkânsız, anımsamamaya çalışmak boşu boşuna
İnsan kendiyle mücadele edermiş en çok
Korkularla yüzleşmek
Korkularla savaşıp yere sermek gerekir bir an önce

Hikâyesini anlatmak hoş gelir insana
Anlatılanları merakla dinleyenler bir süre sonra
Bıkar kaçışırlar etrafa, arkadan alay ederler
Dostluk ipleri ördüm sanırken insan
Fark edemeden o iplerle asılır kendi elleriyle
Dimdik durmak imkânsızlaşır bir daha

Sazlıklar en hafif rüzgârla birlikte sallanır
Yanaklardan şeker süzülürken
Kimse anlamasın diye
Yaralar sadece yürekte saklanmalı
Tüm kapılar, pencereler kapatılmalı etrafa
Ve zaman okyanusunda mücevher toplanmalı

Korkular insanı yaşamda tutar
Bu kadar korku arasında ne yazık
Hiç kalmamış Allah korkusu

Seğmenoğlu (Dr.Osman Akçay)