SUSKUN ŞEHİR
SESSİZ ŞEHİR
O şehir ki üstü sessiz görünür Gör ki altında ne velvele vardır Kimi refahtadır kimi sürünür Kimisine geniş, kimine dardır. Yatan değil o meskeni yapan el Kimine dikendir kimisine gül Ayrılır nâr ile nûra giden yol Nâra giden yolun her yanı kordur Şûlesi Kur’andır kandili iman Tütse de bacası görünmez duman Belki son istasyon belki ilk liman Sessiz çığlıkları ah ile zardır Kiminin azığı acı zehirden Kimisi su içer berrak nehirden Gidenler dönmüyor suskun şehirden Yolcusunun akıbeti hep sırdır Baş ucunda künyesi var resmi yok Adı sanı belli amma cismi yok Hısımları terk eylemiş, hasmı yok Bu şehir ki sınavı çetin, zordur Parlayan gözlerin ışığı söner Nurgül’üm gün gelir atına biner Topraktandır insan aslına döner Hepimizin sonu o kara yerdir. Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ 22 Ekim 2021 |
İşlerimin yoğunluğu nedeniyle bir süre şiire ara vermiştim.
Artık sitelere döndüm.
İnşallah bundan sonra birlikte olacağız.
Selam ve sevgilerimi sunarım.