Kaç mil uzağımda kaç nefes yakınımdasın
bilmiyorum
hangi şehrin yanık bağrında ısınır nefesin
hangi sokak sarıp sarmalar gidişini
yada hangi yol getirir seni
nezdinde gözleri temhize çekiyor bulutlar
gidişim toprak kokuyor
hükümsüzdür her harf her satır ...

Umut penceresini açtı ey yar
avucunda eriyip yüreğinde dirilme vakti
bize bahşedilen filizler yeşerecek göğümüzde
incinmiş inci yüreğimiz yeniden hayat bulacak mavilikte
sonsuzluğun nefesini yudumlarken
isyana yeltenmeyecek yüreğimiz
bir son düşleme ey yar
bir son yok bize umuttan başka

biz ki sevmelerin ruhundayız
biz ki pamuklara yatırmışız sevgimizi
sıcacık bir somon ekmeğinin kokusu gibi
sıcak bir çayın dumanı gibi
yada kırk yıl hatırı olan kahve telvesiyiz
biz ki özlemle tutuşurken hasrete sarılırız
zaman diyorum ey yar zaman
an gibi kısa kalıyor üstümüzde
kırıldıkça bir dalımız yenisi yeşeriyor yüreğimizde
aynı acıyla aynı yaşla

bu kadar severken nasıl incitirim seni
nasıl dökülür dilimden ölümün sesi
nasıl anlatılır ki gidişim
senden nasıl gidilir bilmiyorum yar
bir acı dolaşıyor hücrelerimde
uyutmuyor yüreğimdeki sızı
nasıl anlatılır nasıl uzanır yüreğim yüreğine
ey yar
sitem deģildir sözlerim yüreğine
yara açmadan vedadır sadece

ah hüznüm yüreğime sızım sızım akan
dur durak bilmeyen nefesim
sensizliğin gergefinde savruluyor ruhum
duyuyor musun sancıyan göğü
görüyor musun yüreğimden düşeni
sağanak sağanak sana üşüyüşlerimi
çek kara bulutların ipini

ey yar
sessizliğin yankısıdır çınlayan
bir uğultunun boşluğunda
yeni sancılar doğuruyor yüreğim

bana seni anlat,bana beni anlat
iğde kokusunda mest oluşumu anlat
papatyalara düşen çiy damlalarını
anlat
toprağına nede yakıştı de
ellerini anlat mesela
acıtacak biliyorum ama ben seni duyuyor olacağım
varmışım gibi
gitmemişim gibi
yeni bir düşe başlar gibi
bana seni anlat…