Kendimle...
Yine başbaşa kaldık kendimle.
Kafakafaya veririz. İki bardaklık çay koyar, Paşa çayı yapıncaya kadar, Isıtır ısıtır içeriz karşılıklı. Az sohbetleri geçirmeyiz, Az dertleşmeyiz kendisiyle. Gelmişin geçmişin dibine dibine, Vurdukça vururuz ağız dolusuyla. Yaşadıklarımızı yakarız düşlerimizde. Ne sevda şarkılarına boğuluruz. Ne ağlarız kırgınlıklarımızda. Yine de karşılıklı gülüşürüz, Hayatın tüm gavurluklarına. İki çay koyarız yüreğimize. Demledikçe demleriz dertlerimizi, Sevgilerimize tohum ekerek, Yeşertiriz gönül meskenlerimizi... |
Unut gitsin
Gel sevgilerimize tohum ekelim
Yeşertiriz bel ki gönül meskenlerimizi...
Tebrikler. Çay tadında yudum yudum yudumlanası bir şiir.