Umudum sabrımı infaz ederken
Dua kapısını açtı gözlerin
"Nihayet huzura kavuştum" derken
Ardına bakmadan kaçtı gözlerin

Kimini kandırdı, kimine kandı
Kimine ölümdü, kimine candı
Kendini beyhude bir şey mi sandı?
Oysa ki başımda taçtı gözlerin...

Küçücük kıvılcım yangına döndü
Beni kül etse de sanma ki söndü
Gururum, kibirim...hepsini yendi
Karşı koyulamaz güçtü gözlerin!

Hasmı olanları tek tek haklardı
Çünkü her bakışta ölüm saklardı
Dört yanda aradım, lâkin yoklardı
Sanki kanatlanıp uçtu gözlerin...

Hevesten yanaydı, sevdâya toydu
Ne merhamet etti, ne zulme doydu
Ölmeyi arzular bir hâle koydu
Kanımca en büyük suçtu gözlerin!

Ne gerek böylesi kördüğüm aşka
Ne gerek imkansız gördüğüm aşka?
Uğrunda ömrümü verdiğim aşka
Üç günlük değer mi biçti gözlerin?

Yemyeşil bir hasret sararıp soldu
O vakit Mustafa DİLİZÂR oldu
Korkarım aşkımın miadı doldu
Gayrı yüreğimden göçtü gözlerin...

Mustafa Enes Kaygılı(Dilizâr)