Yolcu
Işıma tenime uzaklıklar çıkar kafesinden
Ölçüp biçsek onları içlerine nehirler sığar Hem bilir misin bir cümlede kaç nehir düğümlenir Ve bir cümleyle kaç rüzgar yoluna koyulur Hadi bir mola verelim kendimizde her şey gitsin yoluna Zamanın kollarından kurtulup En güzel melodiler sessizliktedir Bir melodi olalım kendimizde eriyip Çoğaltalım kendimizi yalçin vadilerimizde yankılanıp Altay dağlarında yankılansın bir parçamız Bir parçamız çöllerde zafere susasın Kozamızı örelim uçsuz bucaksız ovalarda Ural daglarina yaslanip Denizlere acılalım sonra gönülleri doldurup pupa yelken Bir melodi olalım ki anlatamadiklarimizi anlatabilen En başta kendimize Mustu ver bana Ötelerden naif bir ışık gibi süzülüp gelen Bana beni gösterecek Kesen kendimle göbek bağımı Asırlardır bekledigim yolcu gibi Kendimi bekledigim gibi bekledigim |