Yarını bilmeden bugüne üzüldük ,
İçimiz haykırdı yine üzüldük,
Gören olmadı sessizce üzüldük,
İnsanlar kaçar oldu yine üzüldük.

Kaç kişi gitti yine üzüldük ,
Sanırım üzülmeye alıştık,
Buna da üzüldük,
Gitti yine 6 can yine üzüldük.

Koptu içimizde bir fırtına ,
6 yitik can yine üzüldük,
6 geçmeyen acı,
6 farklı hikaye.

Yazdık ama yine üzüldük,
Sanırım dert sahibi olduk yine üzüldük ,
Hep derdiler ceviz kabuğu bile boş,
Buna bile üzüldük.

Elmayı yedik, yarım kurda üzüldük,
Deprem oldu yiten canlara üzüldük,
İstiklâl dedik , giden 6 hikayeye üzüldük,
Geçmiyor ki zaman yine üzüldük .

Her gününün farklı bir hikayesi var yine üzüldük,
Çıktı can ,canın gittiğine üzüldük,
Kahır çeke çeke üzüldük ,
Daha dün izin almıştık ona da üzüldük .

Üzüntüyü tarif etmek kolaydi,
Bizim olmayan dünyaya bile üzüldük ,
Misafirdik , geciyorduk, uğradık yine üzüldük ,
Kırdık birbirimizi dünya buna bile üzüldük.

Hırsla mal mülk biriktirdik yine üzüldük,
Ektik , bictik, kestik ve yedik yine üzüldük ,
Koca şişko dünya herkese yetti bir bize yetmedi yine üzüldük,
Ağlamaktan gözlerimizi kaybettik yine üzüldük.

Şimdi ne görüyor ,
Ne duyuyor ,
Ne konuşsabiliyoruz,
Buna da üzüldük .

Üzüntüleri geçen bir çuvala doldurdum ,
Cuvalin yarısi bile dolmadi ,
Ne için gelmiştim dunyaya ,
Aldanıp rengine kendimi bile unutuyordum az kalsın .
Üzüntü ne kadar yüksek olursa olsun geciciydi .
Kalıcı değil ki .
Biz gibi
Geldik ve hayatı bir damla yaşayayıp gidiyoruz .
Bizi yâd edin ama eserlerimizle ,çocuklarımızla,sevinclerimizle,kazandiklarimizla,
Etrafa da haber salın burda misk kokusu var sanki ayaklarımız yere basmıyor ,
Burda bizim gibi bir sürü kardeş var ,
Bizi kucakladilar ,
Bize sarıldılar .
Bize en güzel ikramı sundular .
Sanki biz burdaydikta hiç gitmemiş gibiyiz .
Sizi yukardan izliyoruz ,
Bizi unutmamanız dileğiyle.

Selam ve rahmet anıyoruz
Ruhları şad olsun

İstiklâl caddesi şehitleri .