DÜNYA DEDİĞİN...
[ kalin
Nemenem âlemdir şu garip dünya; Kırk yıllık yârenler yabancılaşır. Boşuna, kurduğun dünyalık hülya, Dev adam sandığın; gör, çocuklaşır. Babalar tanımaz evlat yüzünü, Anne hatırlamaz dünü, bugünü. Herşey sarpa sarar, bulmaz düzünü, Kimi zaman bilmez ölümlü günü. Uzak düşer evlat, gözden, sıladan, Hayatın zorluğu bünyeyi yorar. Nizama uymayan düşer sıradan, Boş koymaz Yaradan, hep hesap sorar. Gençlik bir hesaptır, yaşlılık öyle, Hatırla arada geçmiş zamanı. Hangisi emrine tam uydu, söyle; Boşa saçamazsın sapı, samanı. Çok bayram görsek de, ömürler biter, Güller koparılır, laleler solar. Her bayram sonrası gör neler yiter? Şu dünya dediğin; boşalır, dolar... 26.06.2017 (Arşiv) Fatih-İST. Enver Özçağlayan |