Seninle ilk karşılaştığım vakitler
Gözlerinden akıyordu acının sihirli yaşları.
İlk önce sahtedir, boş insandır dedim.
Kanepeye oturdum.
Sonra, uzun uzun düşündüm.
Anladım ki, aklımda yalnızca sen vardın.

Sarı yapraklar yok oluyordu zeminlerden
Ruhu ezen bir melodi yankılanıyordu etraftan
İşte o zaman içimdeki sesi dinledim.
Ellerinin gizemli sıcaklığını hissettim.
Sen o gece
Damarlarımdan hücrelerime karışarak
Altın sarısı düşlerimin sahibi oldun.

Evimin duvarlarında asılı
Mor menekşeli portrelerden
Dalgalı saçlarının arasından ışıldayan sevginle
Bakışlarındaki aşkı sezdim.

Akrebin doğduğu ekimli, kasımlı zamanlarda
Senle gün sabaha hükmederken
Uğrunda ne çok şey yazılır diye söylendim
Ve
Ne çok şey çizilir gözlerinin renginden dedim.
Sen, o esnalarda o dahi yüreğinle
Yalnız sen, sevgi dilli ağacım oldun.

Sakın unutma!
Yalnız sen
Hiç gitmiyordun aklımdan.
Gök kubbenin adını taşıyordu ismin.
Ah o mavi deniz
Sen ne kadar da tesirliymişsin.
Ruhlara dokunan
İnsan olabilme yetisine sahip
Uğrunda çok büyük fedakarlıklar yaraşan
Yanaklarından taşan mutluluğu etrafa yayan
Ey büyük ay parçası
Sen benim, o vazgeçilmez çiçeğimsin.

Mehmet Öksüz