Ece Ayhan Ablan
keyfi izinde dikilen insan ormanları
yaprakların ışık bilmeyen tarafları dağların ışık tutmaz karlı yanı şahinler gezinir ağızlarında kanımız gözlerimiz yem olmuş şahinlere dilimize susayacak kadın ararız duramaz damarlarımız fışkırmıştır göğe bulutların rengi değişmiştir güneş ağlar gelinlik kızlar kayan kanlarla dilek adar doğacak çocukların kanlarını emerler gün ışığının dibine mavimsi tozu duman nefes almak güçleşir ölüme inanmadan mucize bir hayat dillenir ki susmadan yazılana insan kadar inansın dumanlar dudaklarından akan apışık suyunu kirazı utandıracak nacizane burnunu ve keyf veren saçlarının ordusunu beraberce bekleyerek aşka geldik kuşları yaralayan mevsim gelince yerçekimine susayan insan ölür her dereden bin su dökülür kralın doğuşunda yankılanır isyanlar acem kılıçlarında aşıkların kanı var iran resmedildikçe ezilir kültürünün adı osmandan doğan hükümdarlık azar azar yazar saçlarını elimle tararken şaraba batan gözlerindeyim susar |